poniedziałek, 2 czerwca 2014

Diagnostyka komputera.

Podzespoły komputera - ustalanie przyczyn awarii sprzętowych.

Gdy przyjdzie Nam do naprawy komputer najpierw trzeba ustalić przyczyny awarii. Po pierwsze to powinniśmy w ogóle wiedzieć, jakim sprzętem dysponujemy - co posiadamy wewnątrz owej "magicznej czarnej skrzynki", która stoi obok naszego biurka. W tym celu powinniśmy posłużyć się następującymi aplikacjami

SiSoftware Sandra Lite
Everest Home Edition (AIDA64)

SiSoftware Sandra Lite.

Everest Home Edition (AIDA64)

Programy te całościowo skanują komputer i wyświetlają dane o wszelkich szczegółach sprzętu, a więc o procesorze, płycie głównej, pamięciach, karcie grafiki, dysku twardym oraz dodatkowych jak karta Wi-Fi czy karta muzyczna.

CPU - Z - Tym programem sprawdzimy przede wszystkim jaki posiadamy procesor oraz jakie ma parametry pracy. Dodatkowo otrzymujemy informacje o płycie głównej, pamięciach oraz kartcie grafiki. Aplikacja pozwala również w łatwy sposób określić posiadaną kartę grafiki oraz jej parametry.

HD Tune - Jest to aplikacja, pozwalająca nam w łatwy sposób ustalić, jaki dysk twardy posiadamy: wyświetla nie tylko jego nazwę i numer nadany przez producenta ale też umożliwia podstawową jego diagnostykę.

Winodosowy menadżer urządzeń - To narzędzie, wbudowane w system pozwala sprawdzić, jakie urządzenia są zainstalowane w komputerze, zaktualizować oprogramowanie sterownika urządzenia, sprawdzić poprawność działania sprzętu i zmodyfikować jego ustawienia.

W drugim kroku należy sprawdzić jaki mam zasilacz. Zasilacz to jeden z podstawowych elementów komputera. dzięki niemu nasz pecet działa poprawnie i stabilnie. Niemniej często zdarza się, że ten podzespół ulega awarii lub, co gorsze, jest z tak zwanej czarnej listy zasilaczy - czyli jest produktem potencjalnie niebezpiecznym a jego używanie wiąże się z ryzykiem uszkodzenia komputera (lub jednego albo większej ilości podzespołów składowych). Aby dowiedzieć się, jaki posiadamy zasilacz wyjmujemy z szuflady fakturę zakupu bądź dokument gwarancyjny i z niego odczytujemy niniejsze oznaczenia: producenta, modelu i mocy zasilacza (w watach). Oznaczenia te możemy też odczytać z kartonowego pudełka, w którym zasilacz kupiliśmy. Jeśli nie posiadamy jednak ani dokumentów na zasilacz ani opakowania możemy go sprawdzić inaczej. W tym celu wyłączamy komputer, zdejmujemy bok obudowy a w jej wnętrzu - w lewym górnym (w starszych) bądź dolnym (w nowszych) rogu szukamy swoistej skrzynki, do której od zewnątrz dochodzi kabel zasilający a w środku wychodzą wiązki przewodów. Z tabliczki (naklejki) przymocowanej do owej skrzynki odczytujemy odpowiednie informacje określające producenta(marka), model i moc (w watach) zasilacza. Na tej tabliczce są jeszcze i inne dane, które na ten moment są dla nas zbędne.

Trzecim krokiem jest sprawdzenie kości pamięci.Pamięci komputerowe to swoistego rodzaju kostki (kości), służące do przechowywania informacji oraz danych niezbędnych dla systemu operacyjnego oraz programów, aplikacji i gier. Informacje zawarte w pamięci komputera są nieustannie zapisywane, odczytywane, usuwane i dodawane - dzięki czemu komputer działa sprawnie i odpowiednio szybko.

Aby sprawdzić, czy pamięci w naszym pececie są sprawne musimy posiadać odpowiednie programy diagnostyczne. Najpopularniejsze to

Memtest86+
GoldMemory

Po pobraniu tych aplikacji na swój komputer (w formie obrazu *.iso) za pomocą odpowiedniego programu, np. UltraISO lubNero Burning Room wypalamy botowalną płytę z której uruchamiamy komputer (uruchamiamy tak, jakby to był system operacyjny). Następnie, po uruchomieniu programu testujemy kości pamięci. Pamiętać przy tym musimy, że aby otrzymać poprawny i nie zafałszowany wynik koniecznie trzeba testować każdą kość pamięci oddzielnie a do tego w różnych bankach (bank pamięci = slot tj. gniazdo na płycie przeznaczone na pamięć, zazwyczaj są one montowane jako gniazda po 2, 4, 6 lub 8 sztuk). Dzięki temu możemy odkryć że czasami mamy problem nie z samymi kośćmi ale z płytą główną. Dodać tu muszę też, że aby uzyskać jak najlepszy wynik pamięci powinno testować się przez kilka godzin - kilkadziesiąt cykli testowych. Dopiero po takiej analizie możemy być spokojni, że to nie pamięci są w naszym przypadku problemem. A jeśli program wykryje błędy powinniśmy zastanowić się nad kupnem nowych pamięci ponieważ na uszkodzonych (z błędami) spodziewać się można niestabilnej pracy komputera.

Pamięć możemy sprawdzić też w bardzo prosty i szybki sposób korzystając z wbudowanego w system Windows 7 / 8 narzędzia, jakim jest aplikacja MdSched.exe. W tym celu klikamy na start a następnie w wyszukiwarce plików wpisujemy MdSched.exe i go uruchamiamy. Każdorazowo narzędzie wykona test po zrestartowaniu komputera - albo zrobimy go od razu albo zaplanujmy na za jakiś czas (przy kolejnym uruchomieniu peceta).

Czwartym krokiem jest sprawdzenie i odczytanie statusu dysku twardego. Dysk twardy to bardzo ważny komponent. Na nim instaluje się system operacyjny oraz wszelkiego rodzaju programy i aplikacje. Bez niego użtkowanie peceta byłoby bardzo trudne - szczególnie tego, którego "motorem napędowym" jest system operacyjny od M$. Gdy zatem pojawi się awaria należy sprawdzić, w jakim jest on stanie technicznym - ważne jest to szczególnie dlatego, iż posiada elementy mechaniczne, ulegające normalnemu zużywaniu się. W celu zdiagnozowania stanu dysku, gdy możliwe jest uruchomienie Windowsa, należy użyć tego programu ; HD Tune.

Program ten jest jednym z najbardziej popularnych w omawianym tu zakresie. W pierwszej kolejności przechodzimy do zakładki "Health" i wykonujemy test na tzw. bad sectory (uszkodzone sektory) - pełen test (pod żadnym pozorem nie zaznaczamy opcji "Quick scan". Jeśli skanowanie wykaże problemy (czerwone kwadraciki) musimy zastanowić się nad wymianą dysku na nowy. Jednak gdy będzie ich tylko kilka to można wykonać tzw. zerowanie i remapowanie dysku. Czynność ta usuwa wszelkie dane z dysku (niezbędny wcześniejszy backup danych) a błędne sektory zastępowane są tymi z puli rezerwowej, ukrytej. Czynności tej dokonuje się jednak w innym programie a mianowicie w MHDD.

Opisywanym programem HD Tune możemy sprawdzić też (z poziomu Windowsa) stan dysku twardego - pokazuje nam go tzw. status S.M.A.R.T. dysku. W tym celu po prostu przechodzimy do zakładki "Health" programu - wyświetla się nam lista z danymi dysku i ich statusem. MHDD Jest to program, który po pobraniu wypala się na płycie CD, z której z kolei botuje komputer. Po jego uruchomieniu (tak jakby był to system operacyjny) można dokonać odczytu statusu SMART dysku oraz dokonać jego zerowania i remapowania oraz innych czynności diagnostyczno-naprawczych. Piątym krokiem jest sprawdzenie procesora i jego stabilności. Bardzo ważną kwestią jest sprawdzenie procesora i jego stabilności. Procesor bowiem to jeden z najważniejszych komponentów zestawu i w największym stopniu odpowiada za jego całkowitą wydajność. Niestabilnośćpracy procesora powoduje, że użytkowanie komputera nie jest możliwe. W celu jego przetestowania możemy posłużyć się następującymi programami diagnostycznymi. OCCT - Jest to program służący do sprawdzenia stabilności procesora, również tego podkręconego. Program wykonuje też testy pamięci oraz karty graficznej. Po jego uruchomieniu wybieramy odpowiedni test (lewa strona lewej kolumny) - test CPU wykonujemy przynajmniej 30 minut - a jeśli podkręcaliśmy procesor to powinien on trwać dużo dłużej. W prawej kolumnie program wykonuje wykresy diagnostyczne, dla nas najważniejsza jest temperatura, która nie powinna przekroczyć maksymalnej zalecanej dla naszego CPU. Gdy program się zawiesi albo nastąpi reset komputera oznaczać to będzie że albo nasz procesor jest niestabilny, albo osiągnął zbyt wysoką temperaturę albo też zasilacz nie podaje odpowiedniego napięcia. Jeśli posiadamy markowy zasilacz a wcześniej wykluczyliśmy jego awarię zastanowić się musimy nad temperaturami. Zbyt wysokie oznaczać mogą problemy z pastą termoprzewodzącą (słabej jakości / wyschniętą / źle nałożoną), chłodzeniem procesora (zbyt słabe / źle zamontowane) lub z kiepską wentylacją całej obudowy. Po zakończeniu pracy program tworzy pliki z wykresami obrazującymi przebieg testów poszczególnych rdzeni oraz całego CPU - jako wynik, z którego również można odczytać błędy. Szóstym krokiem jest sprawdzenie karty graficznej dobrze jest też przepiąć ją do innego gniazda gdy jest taka możliwość. Ostatnim podzespołem, który powinniśmy sprawdzić w naszym komputerze jest karta graficzna. Zanim jednak przystąpimy do jej testowania koniecznie musimy zainstalować najnowsze sterowniki (AMD / nVidia) oraz pakiet DirectX. FurMark - Furmark jest najczęściej używanym programem diagnostycznym, stosowanym przy testowaniu karty grafiki. Obciąża on procesor w ponad 90%. Program jest rozbudowany, możemy ustalić rozdzielczość, w jakiej ma być wykonany test, wybrać jakość wygładzania krawędzi, ustalić ustalić czas trwania testu (do prawidłowego przetestowania wystarczy 15 minut, nie musimy przekraczać wartości 30 minut) oraz temperaturę, przy której test ma zostać przerwany. W teście najważniejszymi parametrami są: występowanie artefaktów oraz temperatura. Pierwsze świadczą o uszkodzeniu karty graficznej a zbyt wysoka temperatura o złej pracy zamontowanego chłodzenia bądź kiepskiej wentylacji obudowy. Jeśli podczas testów program się zawiesi lub komputer zresetuje świadczy to o problemach z kartą grafiki bądź temperaturami właśnie. MSI Afterburner / MSI Kombustor - jest to narzędzie dostarczane wraz z kartami od firmy MSI. Mogą go jednak używać posiadacze kart od jakiegokolwiek producenta. Program pozwala nie tylko na wykonanie testu diagnostycznego ale i na podkręcenie karty grafiki: zarówno jej rdzenia jak i pamięci. Tej drugiej funkcji (podkręcanie) należy używać ostrożnie ponieważ może ona doprowadzić do uszkodzenia komputera. W naszym jednak przypadku ją pomijamy - program ma jedynie zdiagnozować stan karty grafiki. Wyniki tej diagnozy są podobne do uzyskanych programem Furmark. Ostatnim krokiem jest sprawdzenie temperatur podzespołów. Problemy, takie jak artefakty, restartowanie bądź wyłączanie się peceta mogąbyć spowodowane zbyt wysoką temperaturą wewnątrz obudowy. Temperatura taka w efekcie może doprowadzić do uszkodzenia komputera (któregoś z jego elementów). Ważną zatem sprawą jest zadbanie o jej odpowiednią wentylację, o uporządkowanie przewodów, o regularne czyszczenie z kurzu czy wreszcie wymianę pasty termoprzewodzącej. HWMonitor - To całościowy program pokazujący temperaturę wszystkich podzespołów w danym momencie. Zawiera on spis elementów zestawu oraz trzy kolumny - najniższą, najwyższą i aktualnątemperaturę. Jego obsługa jest intuicyjna. Może działać on w tle, gdy gramy w ulubioną grę bądź oglądamy jakiśfilm na pełnym ekranie.

Gdy komputer się nie uruchamia.

Jednym z objawów awarii zasilania może być nieuruchamianie się komputera. Nie kręcą się wiatraczki, nie słychać odgłosów pracy. Niestety, nie jest to jednoznaczna oznaka awarii zasilania. Podobne objawy występują w wyniku uszkodzenia płyty głównej. Przed ewentualną wymianą zasilacza trzeba się więc upewnić co do przyczyny kłopotów. Najpierw należy Sprawdź, czy zasilacz się nie spalił. Wystarczy powąchać otwór wentylacyjny. Jeśli poczujesz charakterystyczną woń spalonej elektroniki, możesz mieć pewność, że wystąpiła awaria zasilania. Następnie Jeśli zapach nie wskazuje na uszkodzenie zasilacza, musisz podjąć działania wewnątrz peceta. Odłącz wszystkie urządzenia, które nie mają wpływu na uruchamianie się komputera, i sprawdź, co się wtedy stanie. Odłącz więc kabel zasilający od zasilacza lub wyłącz go przyciskiem sieciowym. Odkręć i zdejmij zewnętrzne blachy z obudowy. W kroku trzecim należy Odłącz przewody zasilające od dysku twardego napędu optycznego i stacji dyskietek. Nie są to elementy niezbędne do uruchomienia komputera. Następnie należy Sprawdź poprawność mocowania głównego złącza zasilającego płyty głównej. Delikatnie nim poruszaj, a najlepiej odłącz i podłącz ponownie. Tak samo postąp ze złączem pomocniczym oraz zasilaniem wspomagającym do karty graficznej. W kroku piątym jeśli karta graficzna jest zasilana ze złącza molex przez odpowiednią przejściówkę, podłącz do niej inne złącze molex. Następnie Podłącz kabel zasilający i spróbuj uruchomić komputer. Jeśli tym razem się uruchomi, oznacza to, że któryś z odłączonych napędów może być uszkodzony. Sprawdzisz to, podłączając po kolei te urządzenia (tylko przy wyłączonym zasilaniu). Może to być również sygnałem, że zasilacz ma za małą moc i nie potrafi zasilić wszystkich urządzeń. Potem jeśli komputer nadal nie reaguje, dalsza diagnostyka jest zwykle bardzo skomplikowana. Wtedy najlepiej pożycz od kogoś sprawny zasilacz i zainstaluj go zamiast swojego. Odłącz w tym celu kable zasilające od płyty głównej i ewentualnie karty graficznej. Przewody odsuń, aby nie przeszkadzały i jednocześnie nie wplątały się w wentylator procesora. Następnie Pożyczony zasilacz połóż z boku obudowy. Podłącz zasilanie (główne i pomocnicze) do płyty głównej, a także do złącza karty graficznej. Nie podłączaj go do pozostałych elementów komputera. W kroku dziewiątym należy Do zasilacza podłącz kabel sieciowy. Włącz zasilacz, a następnie spróbuj uruchomić komputer. Jeśli się to uda, możesz mieć pewność, że przyczyną uszkodzenia jest twój zasilacz. (Nie opisujemy kryteriów wyboru nowego zasilacza ani procesu jego instalacji, ale na płycie CD zamieszczamy artykuły „Elektrownia dla peceta” i „Problemy z zasilaniem” poświęcone temu tematowi.) Jeśli natomiast komputer nadal się nie uruchamia, można przypuszczać, że uszkodzeniu uległa płyta główna.

Niestabilna praca systemu.

Kiedy system się zawiesza lub ulega niespodziewanym restartom, może to wskazywać na wadliwe działanie zasilacza. Przyczyny takiej sytuacji mogą być różne, np. przegrzewanie się peceta, o czym przeczytasz w części „Przegrzewanie się podzespołów komputera”.

Włącz komputer. Przez kratkę wentylacyjną zasilacza posłuchaj dźwięków wydobywających się z jego wnętrza. Jeśli słyszysz odgłosy przypominające ciche syczenie, piszczenie lub bzyczenie, nasilające się podczas wzrastającego obciążenia, może to wskazywać na uszkodzenie zasilacza.Warczenie zasilacza dające się słyszeć podczas pracy komputera zwykle wskazuje na uszkodzony wentylator zasilacza. Najlepiej wymienić wtedy zasilacz. Można też rozebrać urządzenie, wyczyścić je i nasmarować. Jeśli dojdzie do zatrzymania wentylatora, efektywność zasilacza ulegnie drastycznemu spadkowi. Po dłuższym okresie z pewnością można się spodziewać jego spalenia i uszkodzenia innych podzespołów komputera.Uwaga na kondensatory Naprawiając zasilacz we własnym zakresie, zachowaj dużą ostrożność. Kondensatory wewnątrz urządzenia mogą pozostawać naładowane przez długi czas po odłączeniu go od prądu, więc niedoświadczony użytkownik przy naprawie wentylatora w zasilaczu może zostać porażony prądem.Przyczyną problemów może być niewystarczająca moc zasilacza i wynikające z tego wahania napięć zasilających. Skutki tego są najbardziej widoczne podczas zadań obciążających procesor (np. kompresji muzyki lub wideo) lub kartę graficzną (gry). Dotyczy to przede wszystkim zasilaczy kiepskiej jakości. Mimo oznaczenia, np. 350 W, ciągła moc może tak naprawdę wynosić 230 W. Po przekroczeniu tej wartości komputer się resetuje lub zawiesza.Jeśli nie jesteś pewien, że to zasilacz zakłóca stabilną pracę komputera, najlepiej zastosuj metodę podaną w rozdziale „Komputer się nie uruchamia”, tzn. wymień zasilacz. Pamiętaj, że pożyczony zasilacz musi być markowym urządzeniem o mocy podobnej lub większej niż moc tego, który wymieniasz. Na zestawie z tymczasowym zasilaczem popracuj przez kilka godzin. Jeśli w tym czasie nie pojawi się żaden z wcześniejszych problemów, kup nowy, mocniejszy zasilacz i zamontuj go zamiast starego.

Przegrzewanie się podzespołów komputera.

Problemy ze stabilnością działania komputera (zawieszanie się i resety) mogą też wynikać z przegrzewania się jednego z jego podzespołów. Należy więc ustalić, który element się przegrzewa. Najbardziej jest na to podatny chipset płyty głównej, procesor graficzny lub procesor centralny komputera. Charakterystyczne jest to, że problemy występują podczas dużego i długotrwałego obciążenia komputera (np. w trakcie długiego grania). Wysoka temperatura procesora Problemy z przegrzewającym się procesorem objawiają się często w postaci niekontrolowanych zawieszeń komputera lub jego restartów.Zainstaluj i uruchom program do monitorowania temperatury, najlepiej dostarczony wraz z płytą główną. Następnie uruchom program Super Pi (zamieszczony na dołączonej do PC Formatu płycie CD), który obciąży procesor skomplikowanymi obliczeniami. Podczas działania programu obserwuj temperaturę. Jeśli wzrasta bardzo szybko i po chwili przekracza 60 stopni, przyczyna może być jedna: wadliwie działający zestaw chłodzący procesora. Być może radiator źle przylega do procesora, ma żeberka zatkane kurzem lub jest po prostu źle dobrany. Jeżeli temperatura utrzymuje się poniżej 60 stopni, przyczyną problemów może być np. mostek północny płyty głównej, o czym przeczytasz w następnym rozdziale.Gdy podejrzenie padnie jednak na zestaw chłodzący, wyłącz komputer, odłącz go od zasilania i zdejmij zewnętrzne pokrywy obudowy. Sprawdź, czy zestaw chłodzący jest poprawnie zamontowany: chwyć dłonią radiator i spróbuj delikatnie nim poruszać na wszystkie strony. Nie powinien drgnąć – wtedy wszystko jest w porządku. Jeśli zestaw chłodzący rusza się na procesorze, należy poprawić jego mocowanie. Musisz go zdjąć, usunąć resztki pasty chłodzącej, nałożyć odrobinę nowej pasty i ponownie go zamocować. Obejrzyj żeberka radiatora. Jeśli zgromadził się między nimi kurz, będziesz musiał przetrzeć zarówno żeberka, jak i łopatki wiatraczka. Jak to zrobić, opisujemy w artykule „Czyściej i chłodniej” – na płycie CD. Zamontuj ponownie zestaw chłodzący na właściwym miejscu. Uruchom komputer i sprawdź – jak w punkcie 2– czy temperatura procesora nadal gwałtownie wzrasta. Jeśli utrzymuje się na wysokim poziomie, konieczna będzie wymiana zestawu chłodzącego na znacznie efektywniejszy.

Programy diagonostyczne - Hirens Boot CD

Programy diagnostyczne zadania

MemTest86 - Memtest86+ to program zaprojektowany do tzw. "stres-testu" (sprawdzenia stabilności podczas maksymalnego obciążenia) pamięci RAM (RAM-pamięć o dostępie swobodnym). Program można uruchomić z bootowalnej dyskietki 3,5", CD-ROM-u i Pendrive'a, albo z bootloadera, bez potrzeby posiadania zainstalowanego systemu operacyjnego. Testy Memtesta86+ są wystarczająco dokładne, aby wykryć (niewykrywalne przez inne programy) problemy ze sprzętem, który wydaje się być sprawny. Na wielu chipsetach, Memtest86+ pozwala zliczać błędy nawet na pamięciach DRAM ECC.

OCCT - Cenione wśród overclockerów narzędzie do testowania bazowych komponentów komputera. Program poddaje procesor, pamięci RAM i karty graficzne testom wydajnościowym pod wysokim obciążeniem. Użytkownik otrzymuje informacje na temat aktualnych temperatur sprzętu przy danych ustawieniach napięcia, taktowania itd. Dostępne są 4 rodzaje testów:

HD Tune - Program do testowania dysków IDE i SCSI. Umożliwia sprawdzenie wydajności dysku mierzonej prędkościami transferów, czasem dostępu i użyciem procesora, prezentując wyniki w formie wykresu i tabeli liczbowej. Podaje informacje np. pojemności, partycji, buforów, wersji oprogramowania wewnętrznego, numeru seryjnego itp. Program wyświetla temperatury dysku w zasobniku systemowym paska zadań. Istnieje możliwość przeskanowania urządzenia pod kątem wykrycia ewentualnych błędów.

HDDlife - Prosty program przeznaczony do diagnozowania stanu zainstalowanych w komputerze dysków twardych IDE, SATA, SCSI wykorzystujących technologię S.M.A.R.T. W wersji podstawowej program pokazuje ogólny status każdego zainstalowanego dysku, jego temperaturę oraz informacje o partycjach. W płatnej wersji Professional oferuje dodatkowo szczegółowe informacje o kondycji dysków, wyświetlanie szczegółowego statusu w obszarze powiadomień, a także umożliwia wysyłanie ostrzeżeń przez sieć lokalną lub e-mail. Instalator wersji bezpłatnej umożliwia także przetestowanie przez 15 dni dodatkowych funkcji występujących w płatnej wersji Professional.

HDAT2 - HDAT2 to darmowa aplikacja przeznaczona do diagnostyki, testowania i naprawiania dysków HDD. Program wykrywa urządzenia podpięte do kontrolerów AHCI/RAID, interfejsów ATA/ATAPI/SATA, magistrali SCSI, dyski SDD, oraz te podłączonych za pośrednictwem USB.

Odkurzacz - Całkowicie bezpłatne, polskie narzędzie służące do oczyszczania zawartości dysków twardych ze zbędnych plików, zajmujących jedynie przestrzeń dyskową i powodujących spadek wydajności systemu operacyjnego. Odkurzacz rozpoznaje około 6500 zbędnych obiektów tworzonych przez najpopularniejsze oprogramowanie – pliki tymczasowe, kopie zapasowe, raporty, dzienniki zdarzeń, obce pliki językowe, zbędne pliki multimedialne oraz obiekty utworzone przez złośliwe oprogramowanie i pozostałe po odinstalowanych programach. Program umożliwia także porządkowanie zawartości rejestru systemowego i usuwanie zablokowanych plików, a wbudowane monitory informują o poziomie zaśmiecenia dysku i tzw. porzuconych folderach.

Nero DiscSpeed - Nero DiscSpeed umożliwia sprawdzenie transferu, jakości DAE, czasów dostępu do nośnika i jego przeszukiwania, obciążenie procesora w zależności od prędkości, transfer z kontrolera, czasy rozpędzania i hamowania nośnika, a także ładowania i wysuwania.

Program umożliwia ponadto skanowanie i test jakości nośnika, uzyskanie o nim szczegółowych informacji i skasowanie zawartości. Narzędzie wchodzi również w skład pakietu Nero ale jest dystrybuowane przez autora jako samodzielny i bezpłatny program.

Opti Drive Control - Opti Drive Control to narzędzie, pozwalające na testowanie wydajności napędów optycznych oraz jakości zapisu/odczytu danych na nośnikach CD/DVD/BD. Przy jego użyciu sprawdzimy także jakość samych płyt. Program wspiera większość dostępnych na rynku nagrywarek oraz nośników optycznych CD/DVD/BD, pozwalając użytkownikowi badać prędkość zapisu i odczytu danych z płyt, a także czasu dostępu do nich, transferu na całej powierzchni nośnika oraz czas potrzebny na załadowanie i rozpoznanie przez urządzenie danych z płyty. Z pomocą Opti Drive Control stworzymy również nośnik testowy oraz zweryfikujemy dane wcześniej wypalone na płytę.

Cinebench - Cinebench to aplikacja przeznaczona do testowania wydajności podzespołów komputera, która oparta jest na silniku wielokrotnie nagradzanego oprogramowania do animacji Cinema 4D firmy Maxon. Narzędzie porównuje wydajności procesora (CPU) oraz grafiki (GPU) w różnych systemach i na różnych platformach (Windows i Mac OS X). Największym atutem Cinebench jest to, że jest całkowicie darmowe, zarówno dla użytku domowego jak i komercyjnego.

Test CPU wykorzystuje całą moc procesora do wygenerowania fotorealistycznej sceny 3D. Możliwe jest zmierzenie wydajności do 64 wątków. Generowana scena zawiera około 2000 obiektów, które z kolei zawierają około 300 tysięcy wielokątów. Wynik jest wyświetlany w punktach. Im więcej punktów tym szybszy mamy procesor.

Test GPU wykorzystuje dynamiczną scenę 3D pościgu samochodowego, która mierzy wydajność karty graficznej w trybie OpenGL. Wydajność zależy od wielu czynników, takich jak procesor GPU czy sterowniki. Karta graficzna ma do wyświetlenia około 1 miliona wielokątów z dużą ilością tekstur przy wykorzystaniu rozmaitych efektów pokroju environment, bump maps, trasnsparency lub lighting. Rezultat podany jest jako średnia ilość klatek na sekundę (FPS).

Program do poprawnego działania wymaga 1 GB pamięci RAM oraz karty graficznej zgodnej z OpenGL 2.0 z własną pamięcią 128 MB.

3DMark - 3DMark to jeden z najpopularniejszych benchmarków, służący do testowania wydajności komputerów, głównie w zakresie generowania grafiki 3D i efektów fizycznych (gry). Najnowsza wersja pozwala na testowanie możliwośi komputerów stacjonarnych, laptopów, netbooków oraz smartfonów i tabletów z systemem Android i iOS. Użytkownik ma do dyspozycji trzy testy badające możliwości urządzenia w trakcie renderowania grafik w DirectX 9/10/11. Mowa o Fire Strike, przeznaczonym do testowania wysokowydajnych komputerów do gier i tworzenia grafiki, Cloud Gate – dla komponentów domowych oraz Ice Storm badający wydajność urządzeń mobilnych na Android, iOS lub Windows. Program umożliwia porównywanie wyników z różnych urządzeń i platform. Na stronie producenta można pobrać również starsze wersje tego narzędzia - 3DMark Vantage Basic zgodny DirectX 10 oraz 3DMark06 Basic Edition zgodny z DirectX 9.

SiSoftware Sandra Lite - Popularny program diagnostyczny, zawierające moduły podające szczegółowe informacje na temat: procesora, karty graficznej, pamięci RAM, BIOSu, magistrali PCI i AGP, sterowników DirectX, peryferiów (myszka, klawiatura, drukarka), portów, procesów i innych. Wszystkie informacje przekazywane są w przejżystej, czytelnej formie, a raporty zapisywane są w formatach HTML, SMS, RPT, XML i TXT. Aplikacja informuje użytkownika w jaki sposób może zwiększyć wydajność sprzętu, sugerujac optymalną konfigurację systemu pod kątem szybkości pracy procesora, multimediów (MMX, 3D Now!, SSE), napędów i pamięci RAM. Program do poprawngo działania wymaga zainstalowanych bibliotek .NET Framework w wersji 4.0 lub nowszej.

CPU-Z - Program do szczegółowej identyfikacji zainstalowanego w komputerze sprzętu. Podaje dokładny model i nazwę procesora, rodzaj złącza, technologię wykonania, napięcia, taktowanie, mnożnik i inne. Dodatkowo wyświetla informacje o płycie głównej i zainstalowanej pamięci RAM. Wspomaga diagnostykę sprzętu.

PCMark 7 - Aplikacja przeznaczona do sprawdzania ogólnej wydajności komputerów stacjonarnych, laptopów i tabletów. W wersji Basic użytkownik ma do dyspozycji lekki test PCMark. Program testuje procesor, pamięć operacyjną, twardy dysk, kartę graficzną i wykonuje ogólne testy obciążeniowe systemu. Wynik podawany jest w punktach i możemy go porównywać z wynikami uzyskanymi na innych platformach.

Acronis Disk Director - Acronis Disk Director to wszechstronne narzędzie, pozwalające łatwo i szybko zarządzać zainstalowanym w komputerze dyskami twardymi, odzyskiwać usunięte partycje oraz zabezpieczyć dane przed ich utratą. Wśród dużej liczby oferowanych opcji znaleźć można zarówno te podstawowe jak tworzenie, usuwanie, dzielenie, scalanie, formatowanie, kopiowanie i zmianę oznaczenia partycji, ale również rzadziej spotykane w tego typu oprogramowaniu - konwertowanie typu partycji, wykrywanie błędów na dysku, defragmentację, rozkładanie woluminu na kilku dyskach czy też tworzenie archiwów lustrzanych. Ta ostatnia poprzez tworzenie na innym dysku kopii cennych danych zapewnia ochronę przed ich utratą.

Kolejnymi zasługującymi na uwagę funkcjami są Acronis Recovery Expert oraz Acronis OS Selector. Pozwalają one odpowiednio przywracać utracone partycje na dyskach, a także zarządzaniem wieloma systemami operacyjnymi zainstalowanymi na jednym komputerze lub nawet dysku twardym i chronić sektor startowy przez wirusami. Wbudowany generator nośnika startowego sprawia, że z programu korzystać możemy nawet jeśli system operacyjny się nie uruchamia. Acronis Disk Director wspiera systemy plików FAT 16, FAT 32, NTFS, Ext2, Ext3, Reiser FS3 oraz Linux SWAP, obsługując przy tym woluminy do 2 TB na dyskach MBR i dowolnego rozmiaru na dyskach GPT.

Avanquest Partition Commander - to narzędzie umożliwiające dzielenie dysku na partycje i przeprowadzanie na nich różnych operacji, takich jak kopiowanie, przesuwanie, dzielenie i łączenie. Dodatkowo Avanquest Partition Commander umożliwia przywracanie skasowanych partycji, konwertowanie systemu plików NTFS na FAT, a także kopiowanie całych dysków twardych.

Active@ UNERASER - to potężna aplikacja która przywraca dane z dysków. Przywraca ona usunięte pliki i foldery na FAT12, FAT16, FAT32 oraz NTFS. Active UNERASER potrafi przywrócić także pliki ze sformatowanych partycji. Znajduje się na płycie Hirens boot

poniedziałek, 12 maja 2014

1. Podstawowy system wejścia/wyjścia (BIOS) dostarcza zbioru podstawowych instrukcji do uruchomienia komputera. BIOS wykonuje wszystkie zadania potrzebne przy uruchamianiu, w tym testy POST oraz uruchomienie systemu operacyjnego z dyskietki lub dysku twardego. BIOS korzysta z biblioteki procedur obsługujących przerwania w celu udostępnienia systemowi operacyjnemu interfejsu do bazowego sprzętu. Na przykład po każdym naciśnięciu klawisza CPU wykonuje przerwanie w celu odczytania klawisza. Sytuacja jest podobna w przypadku innych urządzeń I/O, takich jak porty seryjne i równoległe, karty wideo i dźwiękowe, kontrolery dysków twardych itd. Niektóre stare komputery są niekompatybilne z nowoczesnym sprzętem z powodu braku odpowiedniej procedury BIOS. Problem ten można rozwiązać poprzez wymianę BIOS lub instalację sterownika danego urządzenia.

2. W czasie wykrywania usterki płyta główna sygnalizuje rodzaj , emitując , zakodowany sygnał dźwiękowy, kombinacja świecących diod LED , szesnastkowy kod na wyświetlaczu LED lub komunikaty na ekranie monitora.

3. Memtest86+ jest to zaawansowana aplikacja testująca pamięć na zasadzie zapisywania i odczytywania z komórek informacji w postaci patternu - wzoru, który wymusza alokacje informacji w poszczególnych częściach kości RAM.

Jest to ulepszona aplikacja poprzednika Memtest86, kontynuowana przez Samuela Demeulemeestera który sukcesywnie wprowadza ulepszenia w programie poszerzając bazę obsługiwanych chipsetów i procesorów oraz przyspieszając działanie programu.

4. CPU-Z to darmowy program diagnostyczny dla systemu Windows. Pozwala na zidentyfikowanie i określenie parametrów najważniejszych podzespołów komputera. CPU-Z rozpoznaje i bada procesor, pamięć, kartę graficzną zainstalowane w komputerze, na którym uruchomiono program. Dzięki CPU-Z możesz łatwo zidentyfikować podzespoły PC bez otwierania jego obudowy.

5. Driver monitor to narzędzie służące do monitorowania wielu istotnych parametrów pracy dysków twardych, które wskazywać mogą ich zużycie lub zbliżającą się awarię. Pozwala ono użytkownikowi w odpowiednim momencie np. skopiować cenne dla niego dane, uchraniając je przez utratą. Program podczas swojej pracy wykorzystuje technologię monitorowania i powiadamiania o błędach dysku twardego S.M.A.R.T., dostarczając tym samym informacje o liczbie cykli start/stop, całkowitym czasie pracy urządzenia, jego temperaturze, liczbie wykrytych i naprawionych błędów oraz kilkunastu innych parametrach. W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek problemu Acronis Drive Monitor informuje o tym za pośrednictwem ikony w zasobniku, oferując również funkcję wysyłania wiadomości e-mail z powiadomieniem. Narzędzia wspiera kontrolery RAID, nie obsługujące systemu S.M.A.R.T.

Acronis Drive Monitor ponadto oferuje funkcję monitorowania dziennika zdarzeń systemu Windows dla krytycznych zdarzeń (uszkodzenia systemu plików, nieudane operacje odczytu i zapisu, błędy kopiowania itd.), które to również wróżyć mogą nadchodzące problemy z dyskiem twardym. Narzędzie współpracuje z oprogramowanie do backupu danych tego samego producenta, ostrzegając o nieudanej operacji tworzenia kopii zapasowej danych itp.

Awaria zasilacza
Karta graficzna
Przegrzanie się podzespołów
Dysk twardy
Oprogramowanie
Napęd CD / DVD

Uszkodzenie konserwatorów na płycie głównej
Uszkodzenie karty graficznej
Uszkodzenie zasilacza
Uszkodzenie innych podzespołów
Uszkodzenie pamięci RAM

Głos w systemie lub w oprogramowaniu karty dźwiękowej jest wyciszony
Brak zasilania we wzmacniaczu głośników
Nie podłączono okablowania do karty lub nagłośnienia
Błędnie zamontowano okablowanie, np. zamiast do wyjścia stereo głośniki podłączono do wejścia mikrofonowego
Uszkodzenie karty dźwiękowej
Instalacja sprzętu audio nie przebiegła prawidłowo
Istnieje konflikt karty zintegrowanej na płycie głównej z zewnętrzną kartą np. pod magistralę PCI

czwartek, 24 kwietnia 2014

1. Lokalizowanie usterki należy rozpocząć od następujących czynności

Upewnij się ze gniazdko elektryczne jest podłączone dostarcza prąd elektryczny , jest sprawne i uziemione

Odłącz wszystkie urządzenia peryferyjne z wyjątkiem klawiatury i myszy

Sprawdź połączenie monitora z wyjściem karty graficznej

Po włączeniu komputera śledź komunikaty procedury BIOS ( POST ) wyświetlane na ekranie

Obserwuj działanie wentylatorów zasilacza , mikroprocesora , karty graficznej , dodatkowego chłodzenia
Obserwuj diody panelu , przedniego obudowy komputera
Obserwuj sygnalizację POST płyty głównej , wizualną i akustyczną

Obserwuj działanie komputera , po wczytaniu systemu operacyjnego

1 Problem : Kabel zasilania nie został podłączony do gniazdka
2 Problem : Dodatkowy załącznik na zasilaczu jest wyłączony
3 Problem : Nieprawidłowo podłączono przycisk POWER ( Problem z pinami )
4 Problem : Nie włączono przełącznika na listwie zabezpieczające
5 Problem : Przepalił się bezpiecznik na listwie zabezpieczającej
6 Problem : Nie podłączono wtyczki zasilającej do płyty głównej
7 Problem : Występuje Zwarcie na płycie głównej

1. Jeżeli komputer się nie włącza i brak jakiej kolwiek reakcji należy sprawdzić połączenie z prądem.

2. Brak Reakcji na przyciśnięcie przycisku Power , sprawdzamy połącznie zasilania od kontaktu do wtyczki zasilacza.

2. Kolejne działania przypadku gdy powyższe czynności nie przyniosły rezultatu

Sprawdzamy wszystkie połączenia kablowe zewnątrz i nazewnątrz obudowy
Wypinamy kolejne podzespoły ( Stację dyskietek , napędy , dyski itp )
Przy każdym demontażu włączamy komputer w celu sprawdzenia czy jednostka zaczyna się uruchamiać jeśli komputer nadal nie działa poprawnie może to oznaczać uszkodzenie komponentu lub słaby zasilacz
Stosujemy tester zasilaczy
Podłączamy kolejne komponenty celem zidentyfikowania uszkodzonej części

Oprogramowaniem diagnostycznym jest procedura POST zawarta w Biosie płyty głównej procedura sprawdza działanie podstawowych komponentów i sygnalizuje je w postaci dźwiękowej lub wizualnej

Sytuacje w których procedura POST wykrywa błąd

Nie podłączono myszy lub klawiatury lub podłączono nie prawidłowo
Brakuje Micro procesora jest uszkodzony lub błędnie zamontowany
Nie prawidłowo zamontowano moduły pamięci jest nie sprawna lub wogule jej brakuje
Nie prawidłowo zamontowano jedną z kart rozszerzeń lub jest uszkodzona
Brak karty graficznej lub jest uszkodzona lub źle zamontowana
Błędnie podłączono stacje dyskietek
Pozostawiono dyskietkę w napędzie
Błędnie podłączono dyski twarde lub nie właściwie skonfigurowano Master lub Slew w napędach ATA
Uszkodzony został MBR ( Master boot rekord ) główny startowy dysku
Uszkodzony został program ładujący system brak systemu na dysku
Dysku nie został sformatowany lub brak systemu operacyjnego

Odpowiedzi :

Podłącz mysz lub klawiaturę do odpowiedniego gniazda w przypadku urządzeń dla złącza PS/2 sprawdź czy mysz podłączono do dedykowanego gniazda powtórz procedurę dla klawiatury w przypadku klawiatury USB w ustawieniach BIOS Setup
Zamontuj mikroprocesor w gnieździe sprawdź zamontowanie układu w gnieździe zaktualizuj BIOS płyty głównej sprawdź stan pasty lub innego czynnika pomagającego w oddawaniu ciepła do radiatora wymień CPU na sprawny
Zamontuj moduł pamięci w gnieździe. Popraw montaż modułu w gnieździe zamontuj sprawny moduł pamięci
Sprawdź czy wszystkie karty I/O są prawidłowo wsunięte do gniazda magistrali i ewentualnie popraw montaż zamontuj sprawny komponent
Zamontuj kartę graficzną w gnieździe magistrali. Popraw montaż karty w gnieździe magistrali Zamontuj sprawną kartę
Podłącz stację do gniazda na płycie głównej, sprawdź poprawność podłączenia okablowania podłącz zasilanie do FDD wymień okablowanie na sprawne wymień napęd na sprawny
Wyciągnij nośnik z napędu. Zmień bootowanie napędów tak aby dysk twardy miał większy priorytet niż napęd FDD
Podłącz napęd do interfejsu na płycie głównej. Podłącz zasilanie do HDD wymień okablowanie na sprawne w przypadku interfejsów UltraATA 100 i 133 zastosuj okablowanie 80 - żyłowe sprawdź czy w jednym kanale IDE są podłączone napędy skonfigurowane jako master i slave sprawdź czy dysk z partycja systemową jest podłączony do kanału Primary IDE i skonfigurowany jako master
Wykonaj naprawy MBR z poziomu konsoli odzyskiwania systemu Windows stosując polecenie fixmbr zastosuj oprogramowanie do naprawy struktury systemów plików i napraw MBR
Skopiuj piliki programu rozruchowego z nośnika instalacyjnego na partycję rozruchową zastosuj oprogramowanie umożliwiające nadpisanie programu rozruchowego
Przygotuj strukturę partycji na dysku sformatuj partycję zainstaluj system operacyjny

STR 469

poniedziałek, 14 kwietnia 2014

Serwery - zadanie.

Serwery zadania.

1. Serwer - program świadczący usługi na rzecz innych programów, zazwyczaj korzystających z innych komputerów połączonych w sieć.

Serwerem nazywa się często komputer świadczący takie usługi, sprowadzające się zazwyczaj do udostępniania pewnych zasobów innym komputerom lub pośredniczący w przekazywaniu danych między komputerami.

a. Rack – wspólna nazwa standardu szaf, stojaków oraz urządzeń przemysłowych o szerokości 19". Organizacja EIA (Electronic Industries Association) opisuje wskazówki i zalecenia dotyczące budowy i wymiarów szaf w dokumencie EIA-310-D. Rzadziej spotykane są również wersje szaf o szerokości 10" lub 24" (produkowane przez IBM i zazwyczaj wykorzystywane przez serwery i osprzęt tej firmy np. RS/6000).

b. ATX

SCSI (skrót z ang. Small Computer Systems Interface) – równoległa magistrala danych przeznaczona do przesyłania danych między urządzeniami.
System SCSI do niedawna był powszechnie wykorzystywany głównie w wysokiej klasy serwerach i stacjach roboczych. Obecnie jest on stopniowo wypierany przez nowszy interfejs SAS. Tańsze komputery domowe wykorzystują przeważnie standard Serial ATA II, który i tak jest szybszy od SCSI (wcześniej najpowszechniejszy był standard ATA/IDE).

Pamięć ECC – pamięć RAM wyposażona w system kodowania korekcyjnego ECC (ang. Error Checking and Correction, Error Correction Code), działający w oparciu o kod Hamminga lub kod Reeda-Solomona. Pamięć ECC ma rozszerzoną szynę danych, którą przesyłane są nadmiarowe dane kontrolne, umożliwiające korygowanie błędów polegających na przekłamaniu 1 bitu (ang. single-error-correcting) oraz wykrywanie błędów polegających na przekłamaniu 2 bitów (ang.double-error-detecting). Pamięć ECC zapewnia większą stabilność działania systemu komputerowego, niż w przypadku wykorzystania zwykłych pamięci RAM

Watchdog (ang. pies stróżujący) – urządzenie lub program, najczęściej układ elektroniczny, wykrywający błędne działanie systemu, próbujący je – bez udziału człowieka – naprawić i zapobiec poważniejszej awarii.
Potocznie: układ zabezpieczający system mikroprocesorowy przed zbyt długim przebywaniem w stanie zawieszenia.

Rodzaje obudów

Serwery wieżowe

materiały promocyjne

Obudowa w kształcie wieży najczęściej kojarzy się nam z zapomnianymi już czasem komputerami stacjonarnymi. I rzeczywiście, jej konstrukcja jest podobna - wewnątrz obudowy znajdują się podobne komponenty, takie jak zasilacz, płyta główna z procesorami
i pamięciami, wentylatory, twardy dysk itp. Jednak szybkie rzucenie okiem do wnętrza ujawnia czym taki serwer różni się od tradycyjnego komputera.
Chodzi przede wszystkim o konstrukcję urządzenia, która ma gwarantować jego nieprzerwaną pracę i jak największe bezpieczeństwo danych. Wszystkie wykorzystane komponenty charakteryzują się znacznie większą wytrzymałością, a sama konstrukcja serwera zapewnia jak najbardziej optymalny przepływ powietrza wewnątrz, minimalizując ryzyko przegrzania i przerwania pracy. W serwer w kształcie wieży często wbudowanych jest więcej dysków, aby zapewnić dodatkowe bezpieczeństwo danych; niektóre modele mają także wbudowany napęd taśmowy.
Tego typu serwery najczęściej są wykorzystywane w najmniejszych firmach (a coraz częściej także w prywatnych gospodarstwach), gdzie pełnią proste funkcje biznesowe. W takiej konstrukcji można spotkać zarówno bardzo proste konfiguracje, jak też całkiem potężne maszyny. Od strony instalacji nie mają żadnych specyficznych wymagań - ich podłączenie i uruchomienie nie różni się praktycznie od tradycyjnego komputera; nie potrzebują specjalnej infrastruktury ani zasilania (chociaż oczywiście konieczne jest wykorzystanie zasilacza awaryjnego UPS). Podstawową wadą tej konstrukcji jest fakt, że zabiera dość dużo miejsca, co zaczyna stanowić realny problem, gdy takich serwerów zacznie szybko przybywać, a ilość miejsca jest ograniczona.

Czytaj więcej na http://biznes.interia.pl/raport/Serwery-dla-biznesu/news/rodzaje-serwerow-czyli-jak-uniknac-pulapek-przy-rozbudowie,1703431,7339?utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox

Serwery wieżowe

materiały promocyjne

Serwery wieżowe

Chodzi przede wszystkim o konstrukcję urządzenia, która ma gwarantować jego nieprzerwaną pracę i jak największe bezpieczeństwo danych. Wszystkie wykorzystane komponenty charakteryzują się znacznie większą wytrzymałością, a sama konstrukcja serwera zapewnia jak najbardziej optymalny przepływ powietrza wewnątrz, minimalizując ryzyko przegrzania i przerwania pracy. W serwer w kształcie wieży często wbudowanych jest więcej dysków, aby zapewnić dodatkowe bezpieczeństwo danych; niektóre modele mają także wbudowany napęd taśmowy.
Tego typu serwery najczęściej są wykorzystywane w najmniejszych firmach (a coraz częściej także w prywatnych gospodarstwach), gdzie pełnią proste funkcje biznesowe. W takiej konstrukcji można spotkać zarówno bardzo proste konfiguracje, jak też całkiem potężne maszyny. Od strony instalacji nie mają żadnych specyficznych wymagań - ich podłączenie i uruchomienie nie różni się praktycznie od tradycyjnego komputera; nie potrzebują specjalnej infrastruktury ani zasilania (chociaż oczywiście konieczne jest wykorzystanie zasilacza awaryjnego UPS). Podstawową wadą tej konstrukcji jest fakt, że zabiera dość dużo miejsca, co zaczyna stanowić realny problem, gdy takich serwerów zacznie szybko przybywać, a ilość miejsca jest ograniczona.

Serwery kasetowe

Zwane z angielskiego ostrzem (blade server), serwery kasetowe oferują jeszcze większy stopień koncentracji niż serwery rack. Ich małe wymiary uzyskano dzięki temu, że część komponentów (zasilanie, karty sieciowe, porty) usunięto z serwera i umieszczono w tzw. obudowie kasetowej. Taka obudowa mieści konkretną liczbą serwerów, które swoją mocą obliczeniową w niczym nie ustępują serwerom rack.

Modularna konstrukcja serwerów kasetowych pozwala nie tylko na oszczędność miejsca w serwerowni, ale przede wszystkim na bardzo łatwe zarządzanie całą infrastrukturą. Praktycznie zupełnie znika problem dystrybucji okablowania zasilającego i sieciowego (serwery łączą się z kontrolerem w obudowie, który zapewnia im zasilanie i łączność z resztą infrastruktury). Są idealnym rozwiązaniem, jeśli planowane jest uruchomienie projektu wirtualizacji serwerów. Jedyną niedogodnością jest konieczność poniesienia kosztu obudowy kasetowej, w której będą umieszczane serwery (ceny samych serwerów są podobne do tych w modelu rack). Koszt obudowy jest jednak kompensowany przez brak konieczności kupowania dodatkowego okablowania, jak też łatwiejsze zarządzanie
i większe bezpieczeństwo całego środowiska.

2. Parametry serwera

Szybkość procesora

Procesor pobiera informacje z pamięci i wykonuje je jako tzw. rozkazy. To od niego zależy szybkość wykonywania instrukcji, przekazywanych przez aplikacje wykorzystywane przez użytkownika.

Minimalna szybkość procesora jest określona przez wymagania aplikacji – najlepiej więc po prostu zweryfikować je w dokumentacji, dostarczanej przez producenta oprogramowania. Zazwyczaj minimalna szybkość pozwoli uruchomić system. Do komfortowej pracy będzie jednak potrzebny o 30-50% szybszy procesor. np. procesory pracujące z szybkością 3,3Ghz, a nawet 3,7Ghz w trybie TurboBoost.

Ilość rdzeni procesora

Wydajność serwera zależy także od ilości rdzeni procesora. Aby obliczyć potrzebną nam ilość rdzeni, nie wystarczy jednak sama liczba użytkowników, którzy będą jednocześnie z niego korzystać. Dlaczego? Ponieważ nie są one jednakowo wykorzystywane przez pracowników różnych działów. Przykładowo, osoba, która przez cały dzień zajmuje się wystawianiem faktur za pomocą aplikacji, obciąży procesor ok. 2,5 razy silniej, niż pracownik działu handlowego, który korzysta z programu jako wsparcia do innych czynności: wykonywania telefonów, pisania maili czy szukania informacji w internecie.

Jak obliczyć minimalną potrzebną ilość rdzeni procesora?

Minimalna ilość rdzeni procesora = Ilość równocześnie pracujących użytkowników x 0,3 (np. pracownik działu handlowego) – 0,75 (fakturzysta lub pracownik w biurze rachunkowym) + 1 na każdą bazę danych (na 5-10 użytkowników).

b. Pamięć RAM

Pamięć RAM służy do przechowywania aktualnie wykonywanych operacji – wykorzystywanych programów, wprowadzanych w nich danych, wyników pracy. W momencie utraty zasilania zawartość pamięci RAM zostaje utracona, stąd też konieczność bieżącego zapisywania ważnych danych na nośniku (np. dysku twardym).

Jak obliczyć minimalną potrzebną ilość pamięci RAM do hostingu aplikacji?

Minimalna ilość pamięci RAM = Zużycie RAM przez aplikację x Ilość równocześnie pracujących użytkowników

informacja nt. zużycia RAM przez aplikację znajduje się w dokumentacji oprogramowania, wynika także z doświadczenia z podobnych instalacji
ilość równocześnie pracujących użytkowników może być mniejsza niż łączna ilość użytkowników (jest to istotne np. w sytuacji, gdy w firmie odbywa się praca na zmiany lub gdy użytkownicy korzystają ze wspólnych stanowisk komputerowych).

c. Pamieć masowa.. Rozmiar dysku twardego.

Na dysku twardym przechowywane są wszystkie zapisane dane – zarówno pliki, niezbędne do działania aplikacji, jak i dokumenty, tworzone przez użytkownika.

Jak obliczyć minimalną potrzebną pojemność dysku twardego?

Minimalna pojemność dysku twardego = Rozmiar bazy danych + 50 GB na system operacyjny + 2-3 GB na użytkownika

Jeżeli firma planuje przechowywać na serwerze również inne dokumenty, niż te generowane przez użytkowników za pośrednictwem aplikacji, minimalny rozmiar dysku będzie oczywiście większy.

W przypadku serwerów pod kontrolą systemu Windows lub Linux, najczęściej wykorzystuje się procesory Intel lub AMD. Pomimo możliwości zastosowania procesora desktopowego, w praktyce używa się jednak procesorów dedykowanych rozwiązaniom serwerowym. Są one co prawda droższe, ale też wydajniejsze, przeznaczone do ciągłej pracy i lepiej funkcjonują w wyższych temperaturach.

Procesory Intel:
Xeon 3000 2-, 4- lub 6-rdzeniowe,
Xeon 5000 2-, 4- lub 6-rdzeniowe,
Xeon 7000 6- lub 8-rdzeniowe,
Itanium 2 9000 – serwery high-end z bardzo wysokiej półki cenowej.

Procesory AMD:
Opteron 1000,
Opteron 2000 – do dwóch CPU na serwer,
Opteron 8000 – do ośmiu CPU na serwer.

Każdy z nich posiada od 4 do 6 rdzeni.
Inne procesory to np. Sun UltraSPARC, wykorzystywany dla systemów Linux i Sun Solaris Unix.

Wybór pamięci RAM

Wymagania dotyczące rodzaju i ilości pamięci RAM, to zawsze indywidualny wybór, który powinien być skonsultowany ze specjalistą, doświadczonym w konfiguracji serwerów. Należy bowiem przeanalizować wymagania wobec serwera. Ponadto warto zastanowić się nad rodzajem instalowanej pamięci. Podstawowe rodzaje to RDIMM oraz UDIMM. Dodatkowo pamięci serwerowe wyposażone są w system kodowania korekcyjnego błędów ECC (ang.) Error Correction Code, którego zadaniem jest wykrywanie i korekcja błędów podczas przesyłania danych. Niektóre platformy serwerowe nie obsługują pamięci RDIMM, inne natomiast jej wymagają. Generalnie jednak wykorzystuje się zarówno buforowaną pamięć RDIMM, jak i niebuforowaną UDIMM.

Pamięć RDIMM (registered DIMM) – w liniach adresowych i kontrolnych posiada wbudowane dodatkowe rejestry (bufory), które charakteryzują się niewielką pojemnością (zwykle 64 bity). Rejestry te są buforami między Glossary Lonk CPU, a pamięcią operacyjną. RDIMM jest pamięcią rekomendowaną do serwerów, nie poleca się instalowania jej w komputerach dla graczy. Wykorzystanie tej pamięci zwiększa bowiem stabilność systemu, ale również nieznacznie zmniejsza prędkość działania, ze względu na buforowanie danych, zanim zostaną dalej przesłane.

Pamięć UDIMM (unbuffered DIMM) – pamięć bez rejestru (bufora). Kontroler przesyła dane bezpośrednio, zarówno do, jak i z pamięci, nie wykorzystuje dodatkowego bufora. Pamięć UDIMM to szybsza praca, ale gorsza stabilność, w porównaniu z pamięcią buforowaną.

Wybór dysku. SAS czy SATA?

Niezależnie od funkcji i zastosowania, każdy serwer wymaga przestrzeni dyskowej dla systemu, aplikacji i przechowywania danych. Najprostszą metodą na uzyskanie pojemności nawet do kilkudziesięciu terabajtów, jest instalacja dysków twardych wewnątrz obudowy. Warto jednak wiedzieć, że dyski można podłączać również przez połączenia sieciowe.

Najbardziej znane typy dysków komputerowych to:

• Serial ATA (SATA) - tańsze niż ich odpowiedniki SAS. Są też wolniejsze oraz mają niższy czas bezawaryjnej pracy;

• SCSI (Small Computer System Interface) oraz obecnie stosowane jego szeregowe rozwinięcie czyli SAS (Serial Attached SCSI).

Przestrzeń dyskowa może być także fizycznie umieszczana poza obudową serwera. Jest to technologia wykorzystywana w wielu serwerach i może być stosowana dzięki następującym rozwiązaniom:

• Direct Attached Storage (DAS) - urządzenie, w którym zainstalowane jest kilka dysków, podłączone bezpośrednio do serwera;

• Network Attached Storage (NAS) - urządzenie zawierające kilka dysków, podłączone do sieci LAN jako serwer plików. NAS może być używany przez jeden serwer lub być dostępny dla całej sieci;

• Storage Area Network (SAN) - złożony system, do którego podłączona jest macierz dyskowa (lub kilka urządzeń storage), widziany przez serwer tak, jakby był podłączony bezpośrednio. Są to rozwiązania drogie i skomplikowane w konfiguracji, dlatego korzystają z nich głównie duże firmy i korporacje.

Aby odpowiednio dobrać i skonfigurować przestrzeń dyskową należy wziąć pod uwagę przede wszystkim ilość danych przechowywanych obecnie oraz wytwarzanych w ciągu miesiąca. Coraz bardziej pojemne dyski to również coraz więcej przechowywanych danych, co za tym idzie dysk z taką zawartością jest dla firmy bardzo cenny. Awaria dysku to ogromne straty dla każdego podmiotu, dlatego istotne znaczenie ma wykonywanie częstych back-up’ów oraz instalacja macierzy dyskowych RAID. Istota ich działania to zapobieganie skutkom awarii.

RAID 0 (stripping) – połączenie dwóch lub więcej dysków tak, aby były widziane jako jeden dysk logiczny (można go potem oczywiście poddać partycjonowaniu). W trybie RAID 0 dane są zapisywane równocześnie na wielu dyskach, co wpływa na wzrost prędkości zapisu i odczytu. Podstawową wadą, praktycznie eliminującą zastosowanie RAID 0 w serwerach, jest awaryjność – awaria jednego z fizycznych dysków, to utrata danych z całej macierzy.

RAID 1 (mirroring) – istotą jest replikacja danych zapisywanych na dysku. Dane z dysków połączonych w macierzy RAID 1 są identyczne, a zatem w przypadku awarii jednego z dysków nie ma ryzyka utraty danych. Wadą jest „marnowanie” miejsca poprzez wielokrotne zapisywanie tych samych danych na kilku

kosztownych nośnikach.

RAID 5 – w razie awarii jednego z dysków umożliwia odzyskanie danych, przy wykorzystaniu danych oraz kodów korekcyjnych zapisanych na pozostałych dyskach. Zastosowanie RAID 5 to nieznaczny spadek prędkości zapisu, natomiast oferuje większą prędkość odczytu niż RAID 2. Atutem jest całkowite bezpieczeństwo danych – w razie awarii RAID 5 jest w stanie automatycznie odbudować utracone dane, chwilowo zmniejszając wydajność macierzy. Po zamontowaniu nowego dysku i odtworzeniu danych, wydajność macierzy wraca do normy.
Macierz RAID 5 musi składać się przynajmniej z 3 dysków, a pojemność macierzy RAID 5 składającej się z N dysków równa się pojemności N-1 dysków. Wzrasta prędkość odczytu, która jest porównywalna do prędkości macierzy RAID 0 złożonej z N-1 dysków.

RAID 6 (RAID 5+1) – działanie zbliżone do macierzy RAID 5, z tym że „pozwala” na jednoczesną awarię dwóch dysków (w RAID 5 awarii może ulec jeden), bez utraty danych zapisanych na całej macierzy. Kosztowniejsza od RAID 5 ze względu na konieczność dołożenia jeszcze jednego dysku, przy pojemności takiej jak w RAID 5.

RAID 0 + 1 – łączy cechy macierzy 0 i 1, czyli lustrzanemu kopiowaniu podlegają macierze RAID 0. Do działania wymaga przynajmniej 4 dysków. Posiada zalety RAID 0 (szybkość) i RAID 1 (bezpieczeństwo danych), a dodatkową zaletą RAID 0+1 jest prostota implementacji. Główną wadą tej macierzy jest najwyższy koszt przechowywania danych spośród wszystkich typów macierzy RAID.

RAID 1+0 – zwany też RAID 10 - zasada działania jest bardzo podobna do opcji RAID 0+1, Dane najpierw są duplikowane w RAID 1, a następnie lustrzane dyski są ze sobą łączone w macierzy RAID 0, w celu zwiększenia wydajności. Macierz posiada te same cechy co RAID 0+1, a w szczególnych przypadkach może być bezpieczniejsza.

JBOD (Just a Bunch Of Disks) - tryb, w którym wszystkie dyski są po prostu podłączone do płyty głównej. Awaria jednego powoduje utratę zapisanych na nim danych, ale nie ma wpływu na działanie pozostałych dysków.

Serwer jako usługa

Zastępując serwer komputerem typu desktop, korzystamy z oprogramowania typowego dla pojedynczych użytkowników, czyli Windows XP, Vista, 7, SUSE Linux Desktop lub MacOS. Natomiast wybierając odpowiedni serwer, klient ma do dyspozycji dedykowane systemy, opracowane z myślą o konkretnych potrzebach i zastosowaniach.
Oprogramowanie jest adekwatne do funkcji, jakie będzie spełniać dany serwer, zawsze jednak odznacza się:

• stabilnością,
• niezawodnością,
• bezpieczeństwem,
• możliwością oferowania usług dla wielu maszyn-klientów.

Wybór systemu determinuje funkcja, jaką ma spełniać wybrany serwer. W przypadku serwera pocztowego, działającego w oparciu o Microsoft Exchange, zastosowanie znajdzie system Microsoft - Windows Server 2003 lub Server 2008. Dla serwerów WWW korzystających z Apache, instaluje się Linux, np. SUSE Linux Enterprise Server lub Ubuntu Server Edition. Z kolei serwery plików to znacznie szerszy wybór kompatybilnych systemów. Nawet jeżeli komputery klienta pracują w systemach Windows, pliki mogą być hostowane przez Windows Server, każdego Linuxa lub MacOS X Server. Istnieją oczywiście istotne kryteria, które należy brać pod uwagę, przy wyborze systemu operacyjnego. Należą do nich np.:

• umiejętności administratorów - jeżeli system Linux jest nie jest znany użytkownikom, zastosowanie tego systemu nie jest wskazane,

• koszt posiadania (TCO) - warto pamiętać, że Linux to z reguły system darmowy, w przeciwieństwie do płatnego Windowsa (zarówno od strony serwera, jak i systemów na poszczególnych komputerach klienta),

• kompatybilność z aplikacjami, które będą uruchamiane na serwerze.

Proces jakim jest wirtualizacja serwera pozwala na eliminację przynajmniej części ww. ograniczeń.

Poniżej tabela, pomocna w wyborze odpowiedniego serwera:

	Windows	Linux	Mac OS X Server
Mała firma, komputery oparte głównie o Windows	Nadaje się, polecany Windows Server 2008 Foundation lub Windows Server 2008 Standard	Nadaje się, jeśli pracownicy mają odpowiednie umiejętności	Nie nadaje się
Średnia lub duża firma, komputery głównie oparte o Windows	Nadaje się, polecany Windows Server Small Buisness 2008 / 2011lub Windows Server 2008 Standard	Nadaje się, jeśli pracownicy działu IT mają odpowiednie umiejętności	Nie nadaje się
Komputery oparte o MacOS X	Nie nadaje się	Nadaje się, jeśli pracownicy mają odpowiednie umiejętności	Nadaje się
Serwer ma wykonywać konkretne zadanie	Zależy od zastosowania	Zależy od zastosowania	Zależy od zastosowania

Serwer WWW (ang.) web server –program działający na serwerze internetowym, obsługujący żądaniaprotokołu komunikacyjnego HTTP. Z serwerem WWW łączy się, poprzez sieć komputerową, przeglądarka internetowa, będąca jego klientem, aby pobrać wskazaną stronę WWW.
Serwer WWW może też korzystać z usług innego, równolegle działającego oprogramowania, np. MySQL i PHP, udostępniając wynikowe, dynamicznie utworzone strony WWW, wzbogacone danymi z bazy danych.

Serwer muzyczny – urządzeniestacjonarne wyposażone w dysk twardy i służące do odtwarzania plików muzycznych w formacie Audio oraz formatach skompresowanych np. mp3.
Połączone w jednej obudowie zodtwarzaczem CD, z którego można bezpośrednio nagrywać muzykę z dyskówCD na dysk twardy urządzenia.
Przeznaczone do połączenia z innymi segmentami audio (np. wzmacniacze,wzmacniacz mocy), wchodzącymi w skład systemu nagłośnieniowego. Najczęściej stosowane w instalacjach multiroom.
Serwery muzyczne pojawiły się na początku XXI wieku, głównie w celu zastąpienia ogromnych rozmiarów zmieniarek płyt kompaktowych.
Jednym z systemów do obsługi serwera muzycznego jest Windows XP Media Center.

Określenie serwer internetowy stosuje się w odniesienu do:
sprzętu komputerowego, i wtedy jest to:
-komputer podłączony do sieci Internet – host, realizujący określone usługi sieciowe;oprogramowania, i wtedy jest to:
-oprogramowanie działające na tymże komputerze – np. serwer protokołu komunikacyjnego:DHCP, DNS, FTP, HTTP,NNTP, SMTP. W potocznym znaczeniu, mianem serwer internetowy określa siękomputer podłączony doInternetu i posiadający działające oprogramowanieserwerowe.

Serwer plików (ang.) file server – serwer, który udostępnia w sieci komputerowej określone zasoby plikowe komputera.
Udostępnianie może być zrealizowane poprzez:

protokół komunikacyjnynp.:
- FTP – i wtedy jest to serwer FTP,
- HTTP – i wtedy jest to serwer WWW,

sieciowy system plików np.:
- NFS
- Coda
- Andrew FS

FTP, protokół transferu plików (ang. File Transfer Protocol) – protokół komunikacyjny typu klient-serwer wykorzystujący protokół TCP według modelu TCP/IP (krótko: połączenie TCP), umożliwiający dwukierunkowy transfer plików w układzie serwer FTP–klient FTP.

HTTP (ang. Hypertext Transfer Protocol – protokół przesyłania dokumentów hipertekstowych) toprotokół sieci WWW (ang. World Wide Web). Obecną definicję HTTP stanowi RFC 2616. Za pomocąprotokołu HTTP przesyła się żądania udostępnienia dokumentów WWW i informacje o kliknięciu odnośnika oraz informacje z formularzy. Zadaniem stron WWW jest publikowanie informacji – natomiast protokół HTTP właśnie to umożliwia.

Network File System (NFS) – oparty na UDP lub TCP protokół zdalnego udostępniania systemu plików. Standardowy port NFS to 2049.
NFS jest de facto standardowym sieciowym systemem plików na systemach uniksowych. Inne protokoły udostępniające taką usługę, jak np. Coda, nie zyskały dużej popularności.
Coda – to rozproszony, sieciowy system plików, wywodzący się z AFS2 (Andrew FS). Testowy serwer Cody ma adres testserver.coda.cs.cmu.edu. Na jej bazie powstał między innymi eksperymentalny system uruchamiania oprogramowania dla Linuksa, Konvalo, którego serwer znajduje się pod adresem konvalo.org.Andrew File System - rozproszony sieciowy system plików, stworzony w Carnegie Mellon University jako część projektu Andrew. Nazwa pochodzi od Andrew Carnegie'go i Andrew Mellona.

Na swoich stronach GRUPA INTERIA.PL Sp. z o.o. Sp.k. wykorzystuje wraz z innymi podmiotami pliki cookies (tzw. ciasteczka) i inne technologie m.in. w celach statystycznych i reklamowych. Korzystając z naszych stron bez zmiany ustawień przeglądarki będą one zapisane w pamięci urządzenia. Kliknij, aby [dowiedzieć się więcej], w tym jak zarządzać plikami cookies.

materiały promocyjne

Serwer wydruku -serwer, który udostępnia obsługę zadań drukowania, obejmującą rozmaite usługi od prostego kolejkowania wydruków (ustawiania ich w odpowiedniej kolejności do odpowiednich drukarek), poprzez formatowanie wydruków (np. zamiana z popularnych formatów do postscriptu), aż po bardziej wyszukane funkcje, jak rozliczanie i raportowanie o liczbie wydrukowanych stron itp.

materiały promocyjne

Serwery wieżowe

materiały promocyjne

Serwer aplikacji może odnosić się do:

serwer w sieci komputerowej, oferujący swoje programy, w szczególności aplikacje użytkowe, do wykorzystania przez użytkowników zdalnych;
program komputerowy działający na zdalnej maszynie obsługujący żądania kierowane do aplikacji, do której dostęp zapewnia. Użytkownik łączy się za pośrednictwem np. przeglądarki internetowej, kieruje żądanie do wybranej aplikacji, a całość operacji odbywa się po stronie komputera należącego do organizacji, która udostępnia daną aplikację;
zintegrowane środowisko programistyczne lub pakiet programów wspierający programistę przy tworzeniu aplikacji użytkowych. Umożliwia oddzielenie logiki biznesowej od usług dostarczanych przez producenta platformy (bezpieczeństwo, zarządzanie transakcjami, skalowalność, czy też dostęp do baz danych). Do serwerów aplikacji należą m.in.: JBoss,Oracle WebLogic, IBM WebSphere oraz platforma .NET Microsoftu

System zarządzania bazą danych, SZBD (ang. Database Management System, DBMS) –oprogramowanie bądź system informatyczny służący do zarządzania bazą danych. System zarządzania bazą danych może być również serwerem bazy danych (SBD) lub też może udostępniać bazę danych lokalnie – na określonym komputerze.

Serwer OPC – oprogramowanie, które udostępnia dane w standardzie OPC dowolnym klientom OPC. Najważniejszym zadaniem serwera jest dbanie, aby dane procesowe były aktualne oraz klienci mieli do nich swobodny dostęp. Serwery OPC oferują elastyczne rozwiązania dostarczające dane procesowe wtedy, kiedy są potrzebne i minimalizujące wykorzystanie szerokości pasma komunikacyjnego (np. algorytm optymalnego przesyłania, algorytm skanowania adaptacyjnego, wielokanałowa transmisja danych, redundancja). Niektóre serwery OPC oferują rozwiązania, w których - dzięki zdefiniowanemu uniwersalnemu interfejsowi - funkcjonalność związaną z realizacją wybranego protokołu można lokować w zewnętrznych, dynamicznie przyłączanych komponentach zwanych DataProvider.
OLE for process control, OPC jest otwartym standardem komunikacyjnym stosowanym w automatyce przemysłowej i informatycznych systemach wyższych warstw, a mianowicie biznesowej i zarządzania, przedsiębiorstw przemysłowych. Interoperacyjność aplikacji jest zapewniona dzięki utworzeniu i utrzymywaniu specyfikacji otwartych standardów. Utrzymaniem i rozwojem standardu zajmuje się OPC Foundation.
Klient OPC^[1] – oprogramowanie, które korzysta z usług oferowanych przez serwer OPC.
Klient może mieć następujące funkcje:

możliwość podłączenia do serwera, i odczytywania statusu serwera;
tworzenie grup i dodawanie zmiennych procesowych (ang. item);
przeglądanie struktury danych serwera, dzięki wykorzystaniu Browse;
przeglądanie właściwości poszczególnych zmiennych procesowych;
odczyt/zapis synchroniczny i asynchroniczny;

Najczęściej klient OPC może podłączyć się i korzystać z usług jednego serwera opc, ale możliwe jest również jednoczesne podłączenie do kliku serwerów OPC i korzystanie z usług oferowanych przez kilka serwerów. Możliwy jest wtedy, np. odczyt danych z kilku serwerów.

Klient – w informatyce – program komputerowy występujący w roli klienta wobec usług dostarczanych przez serwer.
W znaczeniu potocznym, mianem klienta określa się również komputer lub hosta, na którym działa program w roli klienta.
W konwencji nazw stosowanej dla programów z rodziny XFree86, klientem nazywa się maszynę, która stanowi źródło danych pobieranych przez serwer.

Serwer pośredniczący (pośrednik, często z ang. proxy) – oprogramowanie lub serwer z odpowiednim oprogramowaniem, które dokonuje pewnych operacji (zwykle nawiązuje połączenia) w imieniu użytkownika. Często utożsamiany z pośrednikiem HTTP (HTTP proxy).
Użytkownik zleca pośrednikowi zadania za pomocą odpowiedniego klienta. W przypadku usług FTP iHTTP jest to klient FTP i przeglądarka internetowa. Obok tych popularnych rozwiązań znane są także inne, jak np. pośredniki (proxy) aplikacyjne, transferujące zapytania aplikacji, w istocie pełni ono funkcję oprogramowania pośredniczącego i realizuje „trasowanie zależne od danych”. Inne rodzaje pośredników mogą obsługiwać np. sieciowe protokoły transmisji głosu i innych usług.

Serwer gry (ang. game server) – program, zwykle uruchomiony na serwerze internetowym, umożliwiający graczom wspólną rozgrywkę w grach wieloosobowych. Serwer gry jest rodzajemserwera pośredniczącego, który odbiera informacje (np. o postępie gry) od wszystkich graczy i przesyła je do każdego z osobna.

Rozróżniane są dwa tryby funkcjonowania serwerów gier:

Serwer nasłuchujący

Serwer działający w tym samym procesie co klient gry, uruchamiany zwykle w warunkach domowych, niezapewniający odpowiedniej wydajności sieciowej do zapewnienia gry na dobrym poziomie dla wielu graczy jednocześnie. Wiąże się z koniecznością pozostawienia uruchomionego komputera PC administratora na czas gry. Ponadto uruchomienie serwera nasłuchującego przez administratora powoduje, że zyskuje on przewagę nad innymi graczami, ponieważ nie dotyczy goopóźnienie sieciowe, które odczuwają gracze połączeni do serwera z zewnątrz. Serwery gier w tym trybie uruchamiane są najczęściej do rozgrywek prowadzonych w sieci lokalnej.

Serwer dedykowany

Serwer uruchamiany jako niezależny proces, do którego gracze łączą się z poziomu klientów gry. W tej formie serwer gry jest uruchomiony na serwerach internetowych, przystosowanych do obsługi wielu graczy, przy zastosowaniu odpowiedniej przepustowości łącz internetowych i zasobów sprzętowych. Pozwala minimalizować opóźnienia sieciowe i wykorzystywać serwery do gry w ligach oraz turniejach sieciowych. Serwery dedykowane są również najczęściej stosowane w domenie publicznej i utrzymywane przez niezależnych administratorów, którzy ponoszą koszta ich utrzymania, nie musząc uruchamiać klienta gry na swoim komputerze do zapewnienia gry.

Serwer gry Minecraft Multiplayer pozwala na grę razem z innymi graczami. Może być uruchomiony na serwerze dedykowanym bądź na zwykłym domowym PC.

NAS (ang. Network Access Server) - pojedyncze urządzenie pracujące jako brama udostępniająca/blokująca dostęp użytkownikom do różnego rodzaju strzeżonych zasobów.
Klienci łączą się do serwera NAS. Ten z kolei łączy się do odpowiedniego serwera zasobów (NFS,HTTP, FTP, RADIUS itp.) pytając czy dany klient ma uprawnienia do skorzystania z tych zasobów. Na tej podstawie NAS zezwala lub odmawia klientowi dostępu do danych zasobów.